Deze tolk vertelt over zijn tweede uitzending naar Libanon in 1983-1984. De tolken zorgden ervoor dat de lokale bewoners de aanwezigheid van UNIFIL soldaten konden accepteren. Hij had een hoge militaire rang als tolk, net als de artsen en de dominee. Dat maakte dat je soms je positie wat moest toelichten, zowel bij de andere militairen als bij de lokale bevolking. Bij terugkomst bleek Nederland niet bezig met UNIFIL: dat verbaasde hem, maar hij begreep het ook. Al met al vond hij het een leerzame tijd waarin hij sympathie gekregen heeft voor de militaire organisatie.