Tijdens het onderzoek kwamen resten tevoorschijn uit drie verschillende bewoningsfasen. De oudste resten dateerden uit de periode tussen circa 1150 en 1350 en bestaan voornamelijk uit diepe kuilen en greppels (bijlage 1 en 2). Daadwerkelijke sporen van bebouwing ontbraken uit deze periode.Voor de 14de, 15de en 16de eeuw zijn sporen van bebouwing eveneens vrijwel onzichtbaar. Dit is een fenomeen dat op meer locaties in Zwaag en andere dorpen is vastgesteld. Toch getuigt een veronderstelde onverstevigde waterput met vondstmateriaal uit de laatste helft van de 15de eeuw of de eerste helft van de 16de eeuw dat op het perceel menselijke activiteiten hebben plaatsgevonden. Vermoedelijk verscheen in de eerste helft van de 17de eeuw parallel aan de Dorpsstraat het eerste op baksteen gefundeerde (lang)huis. Het huis had een bakstenen plint en bakstenen poeren die vermoedelijk de dragende stijlen ondersteunden. In de tweede helft van de 18de eeuw werd het gebouw dat parallel aan de Dorpsstraat lag, afgebroken. Op de fundering van de zuidgevel na, werden vrijwel alle muren afgebroken. In West-Friesland worden regelmaat resten gevonden van soortgelijke huizen, zoals aan de Zuiderdijk in Schellinkhout en in Oosterleek. Deze huizen waren ook eenschepig en licht gefundeerd. De dakdragende stijlen stonden langs of binnen de wand op poeren of op een plint van bakstenen. Uit de periode van het langhuis is relatief weinig vondstmateriaal aangetroffen. Dure stukken van importaardewerk ontbraken vrijwel volledig. Uit de 17de tot en met de 20ste eeuw bestond het vondstmateriaal voornamelijk uit industriële keramiek en grof gebruiksaardewerk. De vondsten getuigen van eenvoudige boeren huisvlijt. Eind jaren 70 van de 19de eeuw liet Jacob Schuitemaker de percelen opnieuw indelen. Het huis- & erfperceel werd van ca. 820 m2 naar 1100 m2 uitgebreid. De omvang van de tuin nam van ca. 1400 m2 naar 1000 m2 sterk af. Tevens werd in de zuidoosthoek van het huis- en erfperceel een schuur geplaatst.De situatie bleef tot je jaren 40 van de 20ste eeuw ongewijzigd, waarna tussen 1944 en 1949 een deel van het huis werd vernieuwd. Twee decennia later werd het 19de-eeuwse pand gesloopt en vervangen door een nieuw woonhuis.

West-Friese Archeologische Rapporten 131