Van 17 tot en met 24 september 2008 is een archeologisch onderzoek uitgevoerd aan de Schellinkhouterdijk (Zuiderdijk sectie 11), gemeente Hoorn. Tijdens de werkzaamheden ten behoeve van de dijkversterking tussen Hoorn en Enkhuizen waren palen van een oude dijkversterking ter hoogte van industrieterrein Hoorn80 bloot komen te liggen. Het tevoorschijn komen van deze archeologische resten is door ingenieursbureau Arcadis gemeld aan het bevoegd gezag, de gemeente Hoorn. Besloten is de resten in een samenwerking tussen Arcadis en Archeologie Hoorn te documenteren. De aangetroffen archeologische waarden dateren vanaf de 17de eeuw en kunnen op basis van de stratigrafie, dendrochronologische dateringen en historische bronnen ingedeeld worden in twaalf fasen. De resten zijn zeer goed bewaard gebleven. De constructie is aangebracht ten tijde dat de dijk veranderde van een slaper in een waker zeedijk. Tot in het begin van de 18de eeuw lag veel voorland voor de dijk, de Grote Uiterdijk van Westerblokker, dat de dijk tegen het zeewater beschermde. Door een aantal stormvloeden (1675, 1702 en 1715) verdween dit voorland. De constructie is als versteviging van de dijk aangebracht. Voor de dijkversterking zijn twee houtsoorten gebruikt: grenen en eiken. Eiken werd uitsluitend gebruikt voor maatbalken en gordingen. Grenen werd toegepast voor de palen van het buitenhoofd en versterking van het binnenhoofd. Dit heeft plaatsgevonden in de periode 1697-1802. Het rijshout tussen het buiten- en het binnenhoofd bestaat uit de takken van fijnspar en het zinkstuk is van wilgentenen gemaakt. Uit het dendrochronologisch onderzoek is gebleken dat zowel het onderzochte eiken als grenen afkomstig is uit Noorwegen, met uitzondering van één paal waarvan de herkomst volgens RING in Letland of Rusland gezocht moet worden. Het eigenlijke dijklichaam kon bij de opgraving zeer beperkt worden onderzocht. Vermoedelijk bevindt zich als oudste kern onder de huidige dijk een veendijk. Deze dijk is geleidelijk opgehoogd met klei. Een aantal van deze kleipakketten is tijdens het onderzoek aangesneden. De bovenste lagen bestaan uit puin van voornamelijk bakstenen.