Het proefsleuf-onderzoek aan de Noordweg 145 bracht sporen aan het licht uit de (vroege-)ijzertijd, Romeinse tijd en late-middeleeuwen/nieuwe tijd. Geen van deze sporen leverde een behoudenswaardige vindplaats op, waardoor van een vervolgonderzoek in de vorm van een opgraving geen sprake was. De sporen zijn gesitueerd op (de flanken van) de strandwal die globaal de oriëntatie van de Noordweg volgt. In de diepere delen van het oude landschap zijn veen en klei aangetroffen. Het gehele plangebied is afgedekt met een minstens 50 cm dikke bouwvoor. De sporen uit de ijzertijd bevinden zich op de het zand en het veen. Ze zijn op grond van enkele scherven te dateren in de vroeg-ijzertijd. Ploegkrassen maken duidelijk dat de strandwal in gebruik is genomen als akkerareaal. Tredsporen wijzen erop dat de akker op een later moment ook is beweid. Sporen uit de Romeinse tijd en nieuwe tijd zijn in het plangebied beperkt. Slechts één Romeinse greppel en één nieuwetijdse sloot laten zien dat het terrein was opgenomen in de toenmalige verkavelingen.