De archeologische verwachting in het plangebied hangt voornamelijk samen met de ligging van het plangebied langs het oorspronkelijk bewonings- en ontginningslint Den Ilp. Vanaf de ontginningen in de Late Middeleeuwen heeft bewoning plaatsgevonden langs het lint. Bewoning vond voornamelijk plaats op terpen. Dergelijke terpen zijn ook buiten de bewoningslinten aangetroffen bij het onderzoek van Datema (1988). In het plangebied ontbreekt bewoning op topografische kaarten. Het is echter de verwachting dat het gebied in de Late Middeleeuwen – begin Nieuwe tijd intensiever bewoond is geweest dan is aangeduid op bijvoorbeeld de Kadastrale Minuut uit 1811-1832. Door vervening en de daar uit resulterende golf- en windafslag van het veen zorgde voor wateroverlast. Ook het plangebied zelf ligt op de Kadastrale Minuut grotendeels in een watergang. Dit duidt op een erosie of verstoring door vergraving van de bovengrond in het plangebied, en daarmee ook het archeologisch relevante niveau. Ook betekent dit dat de bestaande bovengrond waarschijnlijk bestaat uit recent dempingsmateriaal. Om bovenstaande reden is een lage verwachting toegekend aan het plangebied voor de periode Late Middeleeuwen – Nieuwe tijd.