Het onderzoeksgebied betreft de straten Oude Hoflaan en Prins Bernhardlaan, beide in het centrum van Haren gelegen. De Oude Hoflaan ligt globaal tussen de Jachtlaan en de Rijksweg. De Prins Bernhardlaan ligt haaks op de Oude Hoflaan. Binnen het onderzoeksgebied is het huidige riool vervangen door een gescheiden rioleringssysteem voor vuilwaterafvoer (GWA) en hemelwaterafvoer (HWA). Deze riolering is onder het wegdek aangebracht. Hierbij is eerst een cunet of werkstrook ontgraven, waarin vervolgens de smallere rioleringssleuf is aangelegd. De Oude Hoflaan en Prins Bernhardlaan zijn aan het eind van de jaren ‘40 of het begin van de jaren ‘50 van de vorige eeuw aangelegd. De Oude Hoflaan overlapt (deels) met twee van de historische boerderijplaatsen die zijn aangegeven op de Beleidskaart Archeologie van de gemeente Haren. De westelijk gelegen boerderijplaats, op de kruising van de Oude Hoflaan en de Prins Bernhardlaan, staat bekend als ‘het Oude Hof’. Van de oostelijk gelegen boerderijplaats is geen naam bekend.Het doel van een archeologische begeleiding, protocol opgraven is het documenteren van gegevens en het veiligstellen van materiaal van vindplaatsen, om daarmee informatie te behouden die van belang is voor de kennisvorming over het verleden. Meer specifiek is de vraagstelling voor dit onderzoek erop gericht om informatie te verkrijgen over de bewoningsgeschiedenis van Haren, over zowel de bewoningsgeschiedenis zelf als het gebruik van de landschappelijke kenmerken van de Hondsrug door de mens.Uit het onderzoek blijkt dat in zijn algemeenheid de bodemopbouw binnen het onderzoeksgebied van onder naar boven bestaat uit keileem, kei- of dekzand (de C-horizont), een (restant van een) esdek en/of een oude bouwvoor en uit (egalisatie-, ophoog)lagen die met de aanleg van de straten Oude Hoflaan en Prins Bernhardlaan te maken hebben. Het esdek is met name aangetroffen aan de westkant van de Oude Hoflaan, dat het hoogst gelegen is binnen het onderzoeksgebied. Op basis van het in het esdek gevonden aardewerk dateert deze ongeveer vanaf de 12e/13e eeuw. De oude bouwvoor is in de nieuwe tijd te dateren, vermoedelijk in de 16e of 17e eeuw.De archeologische begeleiding ter plaatse van de Oude Hoflaan en de Prins Bernhardlaan heeft aangetoond dat dit gebied een lange bewoningsgeschiedenis heeft. Het onderzoeksgebied ligt op de oostflank van de Hondsrug en heeft in de loop van meer dan 2000 jaar dienst gedaan als zowel nederzettingsterrein als landbouwgrond, mogelijk met tussentijdse onderbrekingen. In de C-horizont is bij het onderzoek een aantal archeologische sporen aangetroffen. De sporen bestaan uit paalkuilen, kuilen, sloten, greppels en twee waterputten. De meeste sporen dateren uit de nieuwe tijd. Daarnaast is ook een aantal sporen uit de late middeleeuwen aanwezig. De oudste sporen betreffen een vroegmiddeleeuwse sloot en een waterkuil die uit de ijzertijd dateert. De vroegmiddeleeuwse sloot is in de late middeleeuwen of in de nieuwe tijd verbreed of er werd op de plaats van de oude sloot een nieuwe, minder diepe en bredere sloot gegraven. De waterkuil uit de ijzertijd is het enige aan de late prehistorie toe te schrijven spoor binnen het onderzoeksgebied. De meeste sporen zijn aangetroffen in het gebied rond de kruising van de Oude Hoflaan met de Prins Bernhardlaan. Deze kunnen deels worden gerelateerd aan het Oude Hof of aan (een) voorganger(s) van deze. In de nieuwetijdse sporen is een fasering aan te brengen met een fase die dateert uit de 15e tot 17e eeuw en een latere fase. Gezien het feit dat naast de nieuwetijds sporen op de kruising van de Oude Hoflaan en de Prins Bernhardlaan ook sporen en vondsten zijn gevonden die getuigen van laatmiddeleeuwse bewoning, kan aan het Oude Hof een middeleeuwse oorsprong worden toegeschreven. Die laatmiddeleeuwse sporen vormen twee mogelijke structuren, een palenrij en een roedenberg die naast elkaar liggen, de tweede waterput en een smalle sloot. Deze sporen en structuren dateren uit de 12e of 13e eeuw en hebben deel uitgemaakt van een erf. Aan de uiterste oostkant van het onderzoeksgebied is een sloot aangesneden die deel uitmaakte van de begrenzing van de tweede, oostelijk gelegen historische boerderijplaats. Het aangetroffen vondstmateriaal bestaat uit: aardewerk (handgevormd en draaischijf), bouwmateriaal, metaal, glas, metaalslak, faunaresten en botanische macroresten. Deze vondsten komen uit de archeologische sporen en lagen of zijn aangetroffen bij de aanleg van het vlak in de werkputten.Duidelijk is dat de oudste vondsten en sporen die bij het onderzoek zijn gedaan en die dateren uit de ijzertijd en de vroege middeleeuwen zich op de hoogste delen van het onderzoeksgebied bevinden (de waterput die uit de ijzertijd dateert bevindt zich zelfs op het hoogste deel). De laatmiddeleeuwse en nieuwetijdse sporen zijn vooral te relateren aan de boerderijplaatsen die zich binnen of direct aangrenzend aan het onderzoeksgebied bevinden; hierbij lijkt het reliëf een minder grote rol te spelen, aangezien de boerderijplaatsen zich zowel hoger op de Hondsrug (het Oude Hof) als in de lagere gebieden (boerderijplaats ten oosten van het Oude Hof) bevinden. In de perioden hiervoor gaf men de voorkeur aan de hoger gelegen delen van de Hondsrug als nederzettingsterrein.
