Vanwege plannen voor het inrichten van het zuidoostelijke deel van het plangebied Kampershoek Noord en op grond van een hoge verwachting op archeologische vindplaatsen, is een proefsleuvenonderzoek uitgevoerd. Er zijn 73 sleuven met een oppervlak van 7868 m2 aangelegd, hetgeen een dekking van precies 5% betekent. Het onderzoeksgebied ligt binnen een oud akkercomplex. Onder een akkerlaag van 50-60 cm gaat een oorspronkelijk micro-reliëf schuil, met drie grote depressies. De vindplaatsen liggen rond deze laagten en in de randzones ervan. De goed geconserveerde grondsporen zijn onder te brengen in een zestal vindplaatsen: twee grafvelden uit de Romeinse tijd (vindplaats 1-2), twee locaties met bewoningssporen uit dezelfde periode (3-4) en twee met bewoning uit de Volle Middeleeuwen (5-6). Het oppervlak van de vindplaatsen bedraagt minimaal 4 ha en met zones met verspreide sporen en/of vondsten meegerekend maximaal ruim 6 ha (25-38% van het gebied). Op basis van zowel de fysieke als de inhoudelijke kwaliteit, en dan met name op grond van de ensemblewaarde, zijn alle zes vindplaatsen in principe behoudenswaardig. Dit betekent dat de archeologische waarden dienen te worden beschermd of te worden opgegraven. De eerste optie impliceert dat de ondergrond ter plaatse van de archeologische vindplaatsen niet wordt geroerd, dus dat geen bouwputten of funderingssleuven worden uitgegraven. Een alternatief is ‘archeologievriendelijk’ bouwen, dus zo ondiep funderen dat de ondergrond niet wordt geraakt. Echter, dan nog is het graven van kabel-, leiding- en rioleringssleuven een probleem. Het beplanten van de vindplaatsen met bomen of struiken is eveneens niet aan te bevelen, daar de wortels grondsporen in de ondergrond aantasten. Het uiteindelijke probleem van bescherming of behoud in situ is dat de beperkende maatregelen ten aanzien van het terrein tot in lengte van dagen gelden. De tweede optie, nader onderzoek of behoud ex situ of opgraven, heeft als nadeel dat aanzienlijke kosten moeten worden gemaakt alvorens het terrein bouwrijp kan worden gemaakt. Deze kosten zijn echter éénmalig en daarnaast kan een doordachte onderzoeksstrategie, afgestemd op de huidige stand van kennis van de archeologie van de micro-regio, leiden tot aanzienlijke reductie van de kosten.
