Οι προοπτικές της διεπιστημονικής συνέργειας του πεδίου της προφορικής ιστορίας και των σπουδών του αθλητισμού δεν έχουν διερευνηθεί επαρκώς. Το παρόν κείμενο καταπιάνεται με την προφορική ιστορία ενός τοπικού αθλητικού θεσμού του Ρεθύμνου, των Αρκάδιων αγώνων, που θεσμοποιήθηκε το 1936 ως ένα τοπίο μνήμης που ανακαλεί το ιστορικό γεγονός της εθελοθυσίας του Αρκαδίου. Η μελέτη βασίζεται σε δώδεκα προφορικές μαρτυρίες από αφηγηματικού τύπου συνεντεύξεις με τη μορφή των αφηγήσεων ζωής (lifestories) ηλικιωμένων αθλητών και αθλητριών που είχαν συμμετάσχει στους Αρκάδιους αγώνες. Στο επίκεντρο της ανάλυσης βρίσκονται οι μνημονικές πρακτικές αυτής της κοινότητας, οι βιογραφικές διαδρομές των αθλητών, οι μορφές αθλητικής κοινωνικότητας που διαμορφώνονται γύρω από τους αγώνες και η σημασία του αθλητισμού και των διαρκών μετασχηματισμών του στο πέρασμα του χρόνου. Η ρομαντική και νοσταλγική διάθεση με την οποία αντιμετωπίστηκε από τους αφηγητές ο αθλητικός αυτός θεσμός, η κοινωνικότητα που διαμορφώθηκε γύρω από αυτόν, οι έμφυλες ανισότητες και η σύνδεση του αθλητικού αυτού γεγονότος με το ιστορικό γεγονός του ολοκαυτώματος της Μονής Αρκαδίου είναι κεντρικά ζητήματα που επανέρχονται επανειλημμένα στις αφηγήσεις. Στις προφορικές μαρτυρίες, οι αγώνες περιεγράφηκαν όχι απλώς ως μια αναμνηστήρια τελετή προς τιμή της εθελοθυσίας, αλλά και ως μια εμπειρία του ελεύθερου χρόνου, ένα μέσο ανάδειξης αθλητών και αθλητριών, μια ευκαιρία των ντόπιων αθλητών να γνωρίσουν πανελλήνιους πρωταθλητές και άλλους δημοφιλείς αθλητές και μια ταξιδιωτική περιπέτεια ιδίως για τους αθλητές και τις αθλήτριες που ερχόταν από άλλες περιοχές της χώρας. Αυτή η πολυσημία που διακρίνει τους αγώνες υποδηλώνει ότι τα αθλητικά μνημονικά τοπία που έχουν συνήθως μια υβριδική μορφή επιτελούν πολλαπλές και αντιφατικές λειτουργίες.

Non-probability: Availability

Face-to-face interview

Telephone interview