Voor archeologen heeft Haps bijna een magische klank. Het is dé plaats waar – vijftig jaar geleden – voor het eerst prehistorische huisplattegronden in de provincie Noord-Brabant zijn ontdekt. Onderzoek op het Kamps Veld, net ten westen van de Sint-Nicolaaskerk, bracht behalve vele sporen van begraving, ook sporen van boerderijen aan het licht. De kenmerkende paalzetting leverde een nieuwe benaming op: het huistype Haps, een boerderijplattegrond die in de IJzertijd is te plaatsen. Dat ook het beschermde deel van het akkercomplex Laarakkers archeologisch rijk is, is een van de uitkomsten van een nondestructief waarderingsonderzoek dat in 2007 is uitgevoerd. De hoge dichtheid aan sporen in het monument is een duidelijke aanwijzing dat er onder het akkercomplex Laarakkers een uitgestrekt archeologisch landschap met een lange bewonings geschiedenis schuilt. Het vormt een belangrijke kennisbron voor de ongeschreven geschiedenis van Noord-Brabant in het algemeen en de bewoningsgeschiedenis van de omgeving van Haps in het bijzonder. Onder het dunne plaggendek zijn bewoningssporen uit verschillende perioden aangetroff en, van jagers en verzamelaars uit de Midden-Steentijd, van boeren uit de late Prehistorie en van boeren uit de 11e eeuw, die zeer waarschijnlijk de voorgangers zijn van de boerderijen Klein en Groot Laarakker. De plek was zeer lange tijd een aantrekkelijke locatie om te jagen, te wonen, de doden te begraven en gewassen te verbouwen. Bijzonder is dat er duidelijk afgetekende grondsporen uit het Midden-/Laat-Neolithicum aanwezig zijn. De goede herkenbaarheid hangt waarschijnlijk samen met het hoge leemgehalte van het substraat.