Mohammed Arief (1942), uit Parepare, is één van de kindslachtoffers en helpt sinds 2014 het Comité Nederlandse Ereschulden /Komite Utang Kehormatan Belanda (KUKB) met het verzamelen van informatie. Hij helpt bij het vinden van lotgenoten en bij de vertaling van hun verhalen en documenten van Bugis naar Bahasa. In 1947 was hij 5 jaar oud en zag ‘dat soldaten ons huis en dat van mijn oom in brand staken en mijn vader arresteerden. Ik was met mijn moeder en zusje van drie. Mijn vader zat drie dagen in de gevangenis, daarna hebben ze hem op het strand van Langa doodgeschoten.’ Daarna gingen ze bij zijn moeders ouders wonen. Met de hulp van de familie kon hij naar de universiteit en werd professor aan de Universiteit van Makassar en later decaan: ‘Ik help de slachtoffers omdat ik zie dat ze heel erg arm zijn. Ze zijn niet opgeleid, omdat hun vaders gestorven zijn. Zij hadden geen hulp van hun families, zoals ik.’ Hij wil de Nederlandse overheid aansprakelijk stellen voor haar daden, maar ook de Indonesische overheid, beide zijn ‘aansprakelijk voor deze tragedie.’