In opdracht van Aannemersbedrijf Louis Scheepers heeft RAAP Archeologisch Adviesbureau in november en december 2006 een archeologische opgraving uitgevoerd in verband met de realisering van nieuwbouw in de gemeente Echt-Susteren. Doel van dit afsluitende archeologische onderzoek is het veiligstellen van de wetenschappelijke informatie van archeologische vindplaatsen die tijdens archeologisch vooronderzoek zijn aangetroffen (behoud ex situ). Tijdens het onderzoek zijn 2 locaties vlakdekkend onderzocht: vindplaats 1 (2875 m2) en vindplaats 3 (2250 m2) uit het vooronderzoek (Tichelman, 2006). Hiernaast is nog een kleine extra werkput (werkput 19,12 m2) tussen deze vindplaatsen opgegraven. De vindplaatsen 1 en 3 liggen op dezelfde oost-west georiënteerde zandrug, circa 150 m van elkaar verwijderd.
Het plangebied ligt in de Centrale Slenk op de laat-glaciale Maasterrassen, tus sen een natte laagte in het oosten en het huidige, holocene stroomdal van de Maas in het westen. In dit gebied heeft zich een holtpodzolbodem ontwikkeld, waarbij de (donker) bruine B-horizont (verbruining) het herkennen van (archeologische) grondsporen sterk bemoeilijkt.
Op de meest westelijk gelegen vindplaats 1 zijn nederzettingsporen uit de Midden Bronstijd (1800-1100 voor Chr.) en de IJzertijd (800-15 voor Chr.) aangetroffen. Als gevolg van verbruining zijn meerdere grondsporen niet herkend of behouden; slechts één kleine structuur (een zes-palige spieker uit de IJzertijd) kan gereconstrueerd worden. Op vindplaats 3 zijn alleen grondsporen uit de Midden Bronstijd aangetroffen.
Ook hier zijn als gevolg van verbruining weinig sporen bewaard gebleven. Een lichte concentratie van grondsporen zet zich waarschijnlijk voort in zuidelijke en oostelijke richting (buiten het onderzoeksgebied). Op vindplaats 3 kan de Midden Bronstijd nader gedateerd worden aan de hand van enkele versierde fragmenten uit de Midden Bronstijd A (1800-1500 voor Chr.). Duidelijke structuren kunnen niet herkend worden, maar 2 haarden en een relatief groot aantal paal spo ren in het zuidoosten wijzen op een (woon)gebouw. In de kleine extra werkput 19 is een grote kuil gevonden die op grond van het aardewerk in de Vroege IJzertijd gedateerd kan worden. Tijdens het voorafgaande proefsleuvenonderzoek was in deze kuil reeds een ijzeren kokerbijl gevonden.
De opgraving heeft duidelijk gemaakt dat de zandrug waarop de vindplaatsen liggen vooral in de Midden Bronstijd in gebruik is geweest. Waarschijnlijk gaat het om een boerenerf dat zich in de loop van meerdere generaties steeds ver plaatste. De sporen uit de IJzertijd wijzen er op dat het gebied ook in latere perioden door boeren werd opgezocht.
