Van 21 oktober t/m 20 december 2013 heeft een Archeologische Begeleiding plaatsgevonden van de sanering van het Liesboschpark aan de Verlengde Hoogravenseweg in Utrecht. Op het terrein heeft de voormalige buitenplaats De Liesbosch gestaan, met de daarbij behorende steenfabriek. Van het geheel is alleen de ruïne van de steenfabriek over, die in 2013 tot gemeentelijk monument is verklaard.Op basis van het eerder uitgevoerde bureauonderzoek werd vermoed dat zich op de locatie diverse structuren uit de zeventiende tot en met de twintigste eeuw konden bevinden. In de eerste plaats werd gedacht aan resten van het huis De Liesbosch en de steenfabriek. Verder konden resten van de hofstede die daaraan voorafging, worden verwacht. Het was niet bekend of er nog restanten in de bodem aanwezig zouden zijn en evenmin in hoeverre de bodem verstoord was.Aangezien de bovengrond van het gehele terrein met asbest was vervuild en deze over het hele terrein tussen 30 cm en één meter onder maaiveld zou worden verwijderd, zijn de saneringswerkzaamheden archeologisch begeleid. Vooraf was afgesproken dat eventueel aanwezige funderingen in situ behouden zouden blijven, ook wanneer de funderingen op een hoger niveau zouden worden aangetroffen. Dit betekende dat eventueel aanwezige archeologische resten van het huis De Liesbosch in die zin niet werden bedreigd.Bij de archeologische begeleiding zijn over het gehele onderzoeksterrein sporen aangetroffen in de vorm van restanten muurwerk, greppels, een ophogingslaag ten westen van de ruïne van de steenfabriek en concentraties vondstmateriaal. De oudste vondsten bestaan uit restanten van greppels of sloten gevuld met aardewerk, daterend uit late zestiende en vroege zeventiende eeuw. De oudste sporen van structuren dateren uit de zeventiende eeuw en zijn toe te wijzen aan de hofstede die vooraf ging aan het zeventiende-eeuwse huis. Het gaat om een vloertje of keldertje en mogelijk een deel van een fundering. Van het zeventiende-eeuwse huis dat door Adriaan van Oort werd gebouwd zijn een restant van een tegelvloer, mogelijk een deel van een fundering van een gevel en een poertje terug gevonden. Uit de achttiende eeuw dateert een beerput. Van het negentiende-eeuwse huis zijn een restant van de voorgevel, diverse funderingen, goten, twee keldertjes en een waterput aangetroffen. Het overige muurwerk, poertjes en resten muurwerk die mogelijk tot een van de waterstoepen behoorden en een waterput, dateren uit dezelfde periode. Een deel van deze sporen zal behoren tot de huizen, de stal en de schuur die in een blok achter het grote huis werden gebouwd.Uit de negentiende en twintigste eeuw dateren de resten van de steenfabriek die rond de huidige ruïne zijn aangetroffen. Afgezien van de waarschijnlijk lokaal vervaardigde baksteen, zijn ook wandtegels gevonden. Deze laatste bestaan uit halffabricaten en eindproducten. Met name de vondst van halffabricaten en zogenoemde stapelhulpjes is verrassend en wijst op productie van wandtegels in de steenfabriek tussen circa 1880 en 1916. Mogelijk werden er al eerder tegels geproduceerd op De Liesbosch gezien de vondst van halffabricaten uit de achttiende eeuw. Deze laatste halffabricaten werden aan de noordkant, rondom de bijgebouwen aangetroffen.De funderingen van de ruïne dateren uit 1916 evenals de eerste vijf à zes lagen van het opgaand werk en de muurrestanten die in de korte gevel zitten. Daarboven en daaromheen is het muurwerk jonger. Het opgaand werk uit 1916 moet in 1928 grotendeels zijn vervangen toen de steenfabriek een extra verdieping kreeg en de muren zwaarder moesten worden uitgevoerd.
Basisrapportage Archeologie 101
