Tussen 2005 en 2007 voerde ADC ArcheoProjecten een inventariserend proefsleuvenonderzoek en daarop volgend een definitief archeologisch onderzoek uit in het plangebied ‘Steenen Trappen' te Roermond. Dit onderzoek gebeurde in opdracht van Meurmans Projectontwikkeling en Management. In dit plangebied zal woningbouw met daaronder een parkeerkelder worden gerealiseerd. Omdat hierbij een groot deel van het terrein zou worden afgegraven, werd het eerst archeologisch onderzocht. Tijdens het onderzoek is gebleken dat een deel van het terrein reeds verstoord was; op andere plaatsen moest de bestaande bebouwing eerst afgebroken worden vooraleer de archeologen aan de slag konden.de Het terrein achter het 17 -eeuwse huis “De Steenen Trappen” ligt in het historisch centrum van Roermond. Er werden dan ook sporen verwacht uit de Late Middeleeuwen en de Nieuwe Tijd. Vraag was of er ook sporen uit vroegere periodes zouden aangetroffen worden, die ons meer zouden kunnen vertellen over de vroegste stadsontwikkeling van Roermond. Het terrein bevindt de zich immers buiten de 12 -eeuwse pre-stedelijke nederzetting - die werd verwoest rond 1214 - de maar wel binnen de 13 -eeuwse stad. Er werd speciaal aandacht besteed aan mogelijke sporen de ouder dan het begin van de 13 eeuw, die erop zouden kunnen wijzen dat dit deel van Roermond ook toen reeds bewoond was.De oudste sporen, enkele paalkuilen en ophogingslagen, bevatten inderdaad aardewerk uit de periode 1050-1225. Door de geringe hoeveelheid vondstmateriaal kon echter geen enkel spoor de de met zekerheid in de 12 of begin 13 eeuw geplaatst worden. Het zeer fragmentarisch en verspreid voorkomen van dit oudste materiaal wijst erop dat hier in de buurt wel reeds menselijke de activiteit was sinds de 12 eeuw, maar wellicht geen echte bewoning.De oudste duidelijke bewoningsfase doet zich voor in de vorm van een plattegrond van een groot de houten gebouw uit de 13 eeuw. Het drieschepige gebouw mat minimaal 22 bij 10,5 m en had minimaal tien gebinten. Wellicht rond 1300 werd het terrein heringericht. De perceelsindeling wordt aangegeven door greppels die haaks op de Neerstraat (oost-west) of de Paredisstraat (noord-zuid) liepen.Er werden slechts weinig muurresten aangetroffen. Met uitzondering van een laatmiddeleeuwse kelder langs de Neerstraat ontbreken resten van huizen volledig. Het terrein bevond zich dan ook ter hoogte van de achtererven, en niet langs de straatkant waar de woonhuizen stonden. Desporen en structuren bestaan vooral uit allerhande greppels, losse paalsporen en kuilen. Dichtertegen de huizen bevonden zich heel wat waterputten en beerputten, sporen die typisch zijn voor achtererven. Deze dateerden voornamelijk uit de Late Middeleeuwen en Nieuwe Tijd. De datering en analyse van de inhoud ervan heeft ons geleerd dat dit gebied pas vanaf het midden de van de 14 eeuw intensief bewoond werd.Het vondstmateriaal bevat een typisch Limburgs aardewerkspectrum, dat meer aanleunt bij het Nederrijnse gebied dan met West-Nederland. Ook werd duidelijk dat de bewoners van de de percelen langs de Neerstraat tot in de late 18 eeuw nog voor een deel van agrarische activiteiten leefden. De vondst van twee ovens en slakachtig materiaal doet ook ambachtelijke activiteit vermoeden. De functie van de ovens kon jammer genoeg niet meer achterhaald worden, en ook de datering blijft onzeker.
