Batara Hutagalung (1944) is een zakenman in Jakarta. Zijn vader vocht in Surabaya tegen de Britse troepen die de Nederlanders probeerden te helpen om hun kolonie te behouden: ‘Dus mijn vader en mijn familie hebben aan begin van de republiek Indonesië gestaan.’ Hij ging in 1965 in Duitsland studeren, kwam in 1992 terug en zette zich in voor de erkenning van war crimes door de Britten, en voor de officiële erkenning van de Indonesische onafhankelijkheid in 1945 door de Nederlandse Staat. Hij richt de Indonesische tak van het Comité voor Nederlandse Ereschulden (Komite Utang Kehormatan Belanda; KUKB) op. Terwijl Hutagalung steun in Indonesië mobiliseert door middel van demonstraties voor de Nederlandse ambassade, en als een Indonesische partner fungeert in het dialoogproces met Nederlandse parlementsleden, leggen Pondaag en zijn aanhangers contacten in Den Haag en mobiliseren de media en het publiek. Hutagalung is enthousiast over het Rawagede-vonnis, maar vindt het individuele perspectief contraproductief, andere koloniale bloedbaden in beschouwing genomen: ‘In Rawagede zijn er van de 431 slachtoffers nog slechts negen in leven’. De compensatie van individuele slachtoffers heeft voor hem ook iets tegenstrijdigs: Terwijl de mannen in zijn perspectief voor de onafhankelijkheid gestorven zijn, ontvangen hun weduwen nu geld als Nederlandse civiele slachtoffers: ‘Dat is beledigend!’
Date: Interview gehouden in oktober 2015
Narrated (In)justice is een onderzoeksproject (2014-2016) van historica Nicole L. Immler dat in beeld brengt hoe historisch onrecht in toenemende mate door middel van financiële compensatie claims publieke aandacht vraagt. Wereldwijd zijn de laatste jaren compensatiebetalingen voor slachtoffers een belangrijk onderdeel geworden van ‘erkenning’. In Nederland hebben de recente betalingen aan Joods-Nederlandse slachtoffers een rol gespeeld in de claims van slachtoffers van de dekolonisatieoorlog in Indonesië (de zogenaamde Rawagede casus) en zijn ook referentiepunt in de claims van nazaten van voormalige tot slaaf gemaakten uit de voormalige koloniën Suriname en de Nederlands Antillen.Op basis van drie Nederlandse casussen – met betrekking tot de Holocaust, kolonialisme en slavernij – laat het project zien hoe de ervaring van onrecht in families over de generaties doorverteld wordt, wat de motivatie achter compensatie claims is, en wat de perceptie en de betekenis van zulke maatregelen is. De vraag is of dergelijke compensatie ook voldoet aan de verwachtingen die mensen ervan hebben.Het onderzoek Narrated (In)Justice is mogelijk gemaakt door een Marie Curie Fellowship in het 7th European Community Framework Program, uitgevoerd binnen het onderzoeksprogramma ‘Understanding the Age of Transitional Justice: Narratives in Historical Perspective’ van het NIOD Instituut voor Oorlog, Holocaust en Genocide Studies.
