ADC ArcheoProjecten heeft tussen oktober 2016 en februari 2017 een IVO-P, variant Archeologische Begeleiding uitgevoerd ten behoeve van de herinrichting van de Julianaweg te Maarssen.Tijdens de archeologische begeleiding van de aanleg van het gescheiden hemel en vuilwaterriool zijn, ondanks de grote verstoringen van het al bestaande riool, toch nog archeologische resten aangetroffen. Deze resten bestaan vooral uit muurresten uit verschillende perioden.De oudste muurresten zijn te vinden in werkput 1. In de 14e eeuw staat het middeleeuwse kasteel nog op deze locatie. Deze muurresten zijn waarschijnlijk niet van het kasteelgebouw, omdat dit meer naar het zuiden gelegen heeft op de locatie van het latere landhuis. Mogelijk gaat het om een kademuur of een ander gebouw dat bij het kasteel hoorde.De aangetroffen muren aan de noordzijde van werkput 2 zijn waarschijnlijk toe te wijzen aan het 17e/18e-eeuwse landhuis. Het formaat van de bakstenen van de muren S3 suggereert wel een datering in de 14e eeuw, maar de mortelresten aan de buitenzijde van de bakstenen laat zien dat deze later zijn hergebruikt. Bij de bakstenen van S1 werden geen mortelresten aangetroffen die op hergebruik kunnen wijzen. Het muurtje zou dus van een gebouw van het middeleeuwse kasteel kunnen zijn. Het is echter ook mogelijk dat de bakstenen wel afkomstig zijn van het kasteel, maar in een latere periode zijn hergebruikt voor deze fundering.De muren aan het zuidelijk eind van werkput 2 vormen samen de aanzet tot en een gewelf van een kelder. Het gewelf zelf is ingeklapt en ligt in het midden op de grond.De muren waarop het gewelf rust zijn vooral opgebouwd uit grote bakstenen en zouden daarom vroeg gedateerd kunnen worden. Toch lijkt het erop dat de bakstenen hergebruikt zijn en de gehele kelder uit de 17e/18e eeuw dateert en zich in de tuin van het landhuis uit die tijd bevond. Op de kaart van de Leth uit 1740 is er geen gebouw te zien, maar het is bekend dat deze gravure met enige artistieke vrijheid gemaakt is. Ook is het mogelijk dat het alleen om een kelder gaat, mogelijk een ijskelder, waarbij er zich geen gebouw aan het maaiveld bevond.In de verstoorde grond rond de werkputten zijn twee grote schelpen (Grote Kroonslak) aangetroffen. Aan de achterzijde van één van de schelpen zit een laag mortel (specie) waarmee de schelp ingemetseld is geweest. In de 17e en 18e eeuw was het populair om in de tuin van een landgoed een zogenaamde schelpengrot (of paviljoen) te bouwen. Het bouwwerk werd helemaal met, liefst exotische, schelpen beplakt. Gravures van het landgoed in het midden van de 18e eeuw van De Leth laten zien dat er in het geval van Huis ter Meer in ieder geval een watergrot aanwezig was die waarschijnlijk met schelpen versierd was.