De heer Eigenraam werd geboren in Vlaardingen, maar verhuisde al jong naar Amersfoort, waar zijn vader kwam te werken als bouwkundige en architect. Eigenraam was de oudste van zes kinderen en trad beroepsmatig in de voetsporen van zijn vader. Vader Eigenraam was rechtzinnig gereformeerd, maar ook enigszins dwars, iets wat in de jaren dertig tot uitdrukking kwam in steun aan de links-christelijke partij Christelijk-Democratische Unie (CDU). Na de Duitse inval evacueerde het gezin naar Noord-Holland, om korte tijd later weer terug te keren naar Amersfoort. Eigenraam ging tijdens de oorlog naar de MULO, daarna naar de MTS en kwam nadien te werken bij zijn vader.

Met zijn jongere zus maakte hij een fietstocht naar Zwolle, toen hij werd aangehouden door de Duitsers en korte tijd tewerkgesteld werd om schepen te lossen aan de IJssel. Hij verbleef toen tijdelijk in Kamp Erika bij Ommen, waar hij bevrijd werd door Poolse soldaten.

Het gezin Eigenraam ging tegen het einde van de oorlog mee met de ‘Vrijmaking’. Eigenraam ziet terugblikkend geen verband tussen de kerkscheuring en de oorlog, maar zoekt de oorzaak verder terug: in de strijd die al in de jaren dertig tussen gereformeerde theologen woedde.