Uit het bureauonderzoek blijkt dat het plangebied waarschijnlijk relatief laag in het pleistocene dekzandlandschap gelegen heeft, op terrasafzettingswelvingen (Formatie van Sterksel) aan de westflank van een dekzandrug. Het dichtstbijzijnde beekdal (van de Run) bevindt zich circa 760 m ten noorden van het plangebied. Het terrein ligt daarmee wel op een gradiëntzone van de dekzandrug naar een lager gelegen vlakte, maar heeft vermoedelijk gedurende het LaatPaleolithicum/Mesolithicum een minder gunstige locatie gevormd gezien de afstand tot een beek. In de Middeleeuwen trok bewoning veelal vanaf de top van dekzandruggen naar de flanken van beekdalen. In het plangebied is waarschijnlijk vanaf de Late Middeleeuwen of gedurende de Nieuwe tijd een bouwlanddek aangelegd, die het onderliggende pleistocene zand (en mogelijk aanwezige archeologische resten) hebben beschermd voor latere verstoringen. Op basis van onderzoek in de omgeving blijkt echter veelal dat sprake is van een verstoorde top van pleistocene afzettingen, veroorzaakt door de aanleg van het bouwlanddek en moderne werkzaamheden. Er zijn voor het plangebied echter geen gekwantificeerde verstoringen vast te stellen in het bureauonderzoek, waardoor vooralsnog sprake blijft van een middelhoge verwachting voor alle periodes tot en met de Vroege Nieuwe Tijd. Aangezien het plangebied op de kadastrale Minuut onbebouwd is, is wel sprake van een lage verwachting op bebouwingsresten uit de Nieuwe Tijd. Tijdens het veldonderzoek is vastgesteld dat in het plangebied direct onder een moderne verstoringslaag terrasafzettingen aanwezig zijn, waarin sporen van bodemvorming (podzolering) ontbreken. Dit is het gevolg van graafwerkzaamheden, vermoedelijk ten behoeve van de inrichting van het bedrijfsterrein in het plangebied. Hiertoe is het pleistocene zandreliëf geëgaliseerd, waarbij in deelgebied Waterberging een moderne antropogene humeuze zandlaag is aangebracht en in deelgebied loods uitsluitend stabilisatiezand. Het is onduidelijk of ooit dekzand en/of een esdek in het plangebied aanwezig zijn geweest, maar deze zijn nu allemaal verdwenen. In beide gevallen is de bodemopbouw zodanig verstoord, dat geen intacte archeologische resten meer in het plangebied te verwachten zijn. Hiermee is de hoge archeologische verwachting uit het bureauonderzoek op resten uit het Laat-Paleolithicum-Late Middeleeuwen naar laag bij te stellen.