ADC ArcheoProjecten heeft een Archeologische Opgraving uitgevoerd voor het plangebied gelegen aan de Singel (zuidzijde) en de Roosjesweg (westzijde) in Domburg. Op deze locatie wordt een nieuwe parkeerplaats aangelegd en worden woningen gebouwd.
Het plangebied ligt direct ten zuiden van de vroegmiddeleeuwse ringwalburg en de historische kern van Domburg. Proefsleuvenonderzoek maakte duidelijk dat verspreid over het plangebied archeologische sporen en vondsten uit de Middeleeuwen en Nieuwe tijd verwacht konden worden.
De opgraving heeft gegevens opgeleverd over diverse perioden van bewoning en gebruik van het onderzoeksgebied. Onverwacht zijn de vondsten uit de Midden-Romeinse tijd op een smalle kreekrug.
Bewoners uit de omgeving maakten gebruik van een lichte verhoging in het landschap en legden hierop een podium of platform van plaggen aan in een periode waarin vaker overstromingen voorkwamen. Op de flanken van de kreekrug en het podium waren afvallagen aanwezig met veel schelpresten. Op deze plek werden schelpdieren en dan vooral mosselen verwerkt voor consumptie elders. Mogelijk werd ook een soort vissaus gemaakt.
Na 350 n. Chr. is het gebied lange tijd niet bewoonbaar. Op het onderzoeksterrein worden dikke pakketten klei en zand afgezet die de bewoning uit de Romeinse tijd afdekt. Afgaande op (strand) vondsten uit het verleden moet het duingebied bij Domburg weer zijn bewoond vanaf de 6e eeuw. In de 7e en 8e eeuw lag hier een bloeiende handelsnederzetting. De komst van de Vikingen noodzaakten de bewoners in de tweede helft van de 9e eeuw een verdedigingswerk aan te leggen, de ringwalburg. Bij opgravingen is bewoning vastgesteld binnen de ringwalburg vanaf de 9e eeuw en mogelijk al vroeger.
De huidige opgraving ten zuiden van deze ringwalburg heeft aangetoond dat hier het terrein zeker in gebruik was in de 9e eeuw, waarschijnlijk als akker of weidegrond. Het gebied zal zijn betreden door de bewoners van de ringwalburg. Het eerste erf wordt aangelegd aan het begin van de 10e eeuw. Het erf ligt aan een voorganger van de Roosjesweg, de vroegere uitvalsweg naar het zuiden vanuit de ringwalburg.
Nieuwe erven werden aangelegd, oudere verdwenen. In dit gebied kunnen zeker drie tot vier erven tegelijkertijd in gebruik zijn geweest, de overige delen van het gebied waren als akker ingericht.
Aan het eind van de 13e eeuw gaat een volgende fase in. Ter hoogte van enkele erven bevinden zich nu moestuinen, in andere delen liggen uitgestrektere akkers of weidegronden. Vanaf de 14e eeuw wordt gewoond ter hoogte van het terrein van de latere Hof Duynenburg. De woning of boerderij zelf is niet gevonden, deze lag waarschijnlijk meer naar het westen, wel zijn verschillende afvalkuilen gevonden met huishoudelijk afval zoals aardewerk, bot en natuursteen Hof Duynenburg komt voor het eerst in de schriftelijke bronnen voor in 1584, dat betekent dat de buitenplaats minstens enkele jaren daarvoor gebouwd zal zijn. Van het huis van de buitenplaats Hof Duynenburg waren weinig resten over, waarschijnlijk resten van de kelder en een 18e-eeuwse beerput. Andere elementen van de buitenplaats die zijn blootgelegd zijn een deel van de gracht en de toegangslaan geflankeerd door sloten. In de vroegste fase was deze laan overdekt met een loofgang.
Buiten Hof Duynenburg waren in de 17e en 18e eeuw nog enkele erven aanwezig getuige de aanwezigheid van een waterput, een kelder en diverse kuilen. Zoals op historische kaarten te zien is, was in deze periode ook al een voorganger van de huidige molen Weltevreden in gebruik.
