In opdracht van Mooder Maas, een samenwerkingsverband tussen Dura Vermeer en Ploegam heeft BAAC (onderzoeks- en adviesbureau voor Bouwhistorie, Archeologie, Architectuur- en Cultuurhistorie) een Inventariserend VeldOnderzoekdoor middel van proefsleuven (IVO-P) en een opgraving variant Archeologische Begeleiding uitgevoerd in plangebied Peschweide te Wanssum, gemeente Venray. Het terrein heeft een AMK-status vanwege de verwachtingop een Romeins villaterrein.Tijdens het veldwerk zijn, evenredig verspreid over de lengte van het toekomstigewegtracé, acht proefsleuven aangelegd, alle met afmetingen van 20 bij 4 m.De bodemopbouw in het onderzoeksgebied is redelijk uniform: op circa 1,20 m onder het maaiveld bevindt zich matig siltig, matig fijn zand (C-horizont). Op basis van onderzoek op het aangrenzende perceel is geconcludeerd dat het hierom oeverafzettingen gaat van Allerød-ouderdom. Met name in de westelijke helft van het onderzoeksgebied is in de top van de oeverafzettingen een circa 20 cm dikke laag aangetroffen waar de bodemvorming sterker heeft doorgezeten de bodem iets humeuzer is. Deze laag is daarom geïnterpreteerd als een oude A-horizont. De Ahb-horizont wordt in zes van de acht proefsleuven afgedekt door een 25 tot 30 cm dikke laag lichtbruin gevlekt, matig fijn, sterk siltigzand. In dit pakket is op enkele plaatsen een spikkel houtskool waargenomen.Ook zijn een drietal scherven uit het pakket verzameld, daterend in de (late) middeleeuwen. Het gaat hier waarschijnlijk om een jong overstromingsdek van de Maas, dat vaak wordt aangeduid als het ‘post-Romeinse dek’. De vondstvan de jong te dateren scherven aardewerk ligt dan ook in lijn met deze waarneming. De bouwvoor is tussen de 45 en 50 cm dik. Ter hoogte van sleuf 4 is het terrein iets hoger gelegen, wat mogelijk het gevolg is van de ligging aande huidige Parakkerweg, die aan weerszijden een licht talud heeft.In het onderzoeksgebied zijn in totaal 46 spoornummers uitgedeeld. Hiervan zijn zeven sporen archeologisch relevant, aangezien de overige sporen zijn toegekend aan bodemlagen, de bouwvoor of recente sporen. Het betreft driegreppeldelen, drie kuilen en een bundel karrensporen. Laatstgenoemde sporen behoren waarschijnlijk tot een voorganger van de huidige Parakkerweg, die vroeger een iets andere oriëntatie had.Tijdens het IVO-P werd van een greppeldeel vermoed dat het een Romeinse ouderdom had. Ook de dwarsdoorsnede liet een typische Romeinse vorm zien, waardoor de mogelijkheid bestond dat hier de bermgreppel van een Romeinseweg was aangetroffen dat van het hoofdtracé dat verder zuidelijk ligt, was afgetakt. Een dergelijke aftakking wordt ook wel een diverticulum genoemd.Omdat de verwachting op een Romeins villaterrein nog altijd bestaat, zou dit diverticulum de toegangsweg gevormd kunnen hebben naar het villagebouw.Op twee locaties elders op het onderzochte terrein werden concentraties aardewerk aangetroffen. Het betreft scherven uit het vroeg-neolithicum enerzijds en scherven uit de bronstijd anderzijds. Op deze locaties zijn de proefsleuven iets uitgebreid om te controleren of zich hier resten van een grotere vindplaats zouden bevinden. Dergelijke resten werden echter niet aangetroffen, waardoor werd geconcludeerd dat de vondsten een kortstondige activiteit representeren en niet tot een behoudenswaardige vindplaats horen.Naar aanleiding van de resultaten van het IVO-P heeft de bevoegde overheid besloten tot het uitvoeren van een opgraving variant archeologische begeleiding (AB) op het deel van het terrein waar het diverticulum vermoedwerd. Inderdaad werd een tweede, weliswaar gehavend, greppelsegment blootgelegd op een afstand van circa zes meter van en parallel aan de eerste greppel. Er kan dan ook geconcludeerd worden dat het hier inderdaad eenRomeins wegtracé betreft.
Inventariserend Veldonderzoek door middel van proefsleuven (IVO-P) + Opgraving variant Archeologische begeleiding
