Irwan Lubis (1964) werkt als advocaat in Jakarta en helpt de stichting Comité Nederlandse Ereschulden (Komite Utang Kehormatan Belanda; KUKB) bij de verifiëring van hun data van de slachtoffers. Hij vindt dat de excuses en de compensatie in Rawagede beter gelukt is dan in Sulawesi waar de Nederlandse ambassadeur alleen naar Makassar kwam, maar niet naar de dorpen zelf. Hij legt het verschil tussen de Indonesische en Nederlandse tak van de KUKB uit. Voor hem is belangrijk dat het niet ‘oorlog’ maar ‘agressie’ genoemd wordt, dat brengt volgens hem de mensenrechtenschending beter in beeld. Hij vindt belangrijk dat er niet alleen over verzoening wordt gesproken, maar dat de daders ook in beeld komen. Hij vertelt hoe de Rawagede-rechtszaak vele activisten in Indonesië die strijden voor andere gevallen van onrecht, inspireert.