De geïnterviewde is geboren op het eiland Supiori. Zijn familie wordt verbannen naar Korido en wordt daar door de Japanners tewerkgesteld. Hij vertelt over Papua’s die in dienst kwamen bij de Japanners. Hij herinnert zich Amerikaanse vliegtuigen die boven het dorp het vuur openden. Tijdens de bombardementen vluchtten de dorpelingen naar de grotten. Hij vertelt over de indruk die zwarte Amerikanen op hem maakte.In 1946 gaat hij naar school. Hij vertelt over zijn schoolleven op het internaat. Na de primaire middelbare school krijgt hij de kans om in 1956 als een van de eerste Papua’s in het kader van de Papuanisering naar Nederland te gaan.Hij wordt ondergebracht bij een familie in Eeften en doorloopt de Rijks Hogere School voor Tropische Landbouw. In 1962 krijgt hij te horen, dat alle jongens die hun studie hebben afgerond, terug moeten naar Nieuw-Guinea om functies over te nemen van de Nederlanders. Hij wordt daar hoofd van de landbouwvoorlichting en het landbouwonderwijs.In 1963 is er een razzia en hij wordt opgepakt en daarna vrijgelaten, vervolgens wordt hij in 1965 weer opgepakt en wordt in 1966 weer vrijgelaten. In 1967 vlucht hij naar Australisch Nieuw -Guinea. In 1968 helpen Nederlandse vrienden hem om naar Nederland te komen.De geïnterviewde maakt deel uit van de ervaringsgemeenschap van ooggetuigen van een migratiegeschiedenis van Nieuw Guinea naar Nederland.

Date Submitted: 2010-02-10

In 1942 werd Nederlands-Indië, en daarmee ook Nieuw-Guinea, door Japan bezet. Toch slaagde de Japanners er niet in om geheel Nieuw-Guinea te veroveren. Nederlandse guerrillastrijders bleven strijd voeren en zouden zich voor een deel ook nooit overgeven. De bevolking van Nieuw-Guinea werd hierdoor geconfronteerd met bezetting en geweld, maar ook met een steeds sterker wordend Indonesisch nationalisme.Na de capitulatie van Japan riep Soekarno de Republik Indonesia uit, die het gehele voormalig Nederlands-Indië moest omvatten. Nederland weigerde echter Nieuw-Guinea op te geven. Tot 1962 bleef dit gebied onderdeel uitmaken van het Koninkrijk. De dreiging van een Indonesische aanval, gecombineerd met forse diplomatieke druk vanuit de Verenigde Staten en de Verenigde Naties, zorgde er uiteindelijk voor dat Nederland zijn laatste koloniale ambities terzijde moest schuiven.Stichting PACE heeft deze geschiedenis belicht door in dit project persoonlijke verhalen vast te leggen van 25 Papua's en anderen die in de periode 1940-1963 in Nieuw-Guinea verbleven. Zij vertellen over hun vroege jeugdherinneringen en de ervaringen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Maar ook verhalen zij over hoe het, vaak gedwongen, vertrek naar Nederland hebben ervaren en hoe dit hun verdere leven heeft beïnvloed.Papua's kennen een traditie van het mondeling overdragen van verhalen. De interviews die nu zijn vastgelegd, passen heel goed in deze traditie. Ze bieden bovendien een unieke inkijk in de gevolgen van grootschalig geweld binnen een geïsoleerde samenleving die op die manier hardhandig werd betrokken bij de wereldgeschiedenis.