Geïnterviewde (1919) was onderwijzer en heeft in militaire dienst gelegen in Amersfoort. Bij het uitbreken van de oorlog was hij in mobilisatie in Den Haag. Hij heeft toen als vrijwilliger 6 weken geholpen in Rotterdam. Daarna keerde hij terug naar Rijssen. Als onderwijzer in Rijssen negeerde hij het bevel om het portret van Koningin Wilhelmina, dat in de klas hing, te verwijderen. De NSB’ers die het toen zelf weghaalden, zeiden: “We krijgen je nog wel”. Hij was voorzitter van de jongelingsvereniging en had daar een speech gehouden over Willem III, die de Duitsers niet aanstond. Hij werd gearresteerd, overgebracht naar Almelo, daarna vervoerd naar het Oranjehotel in Scheveningen en vandaar naar Kamp Amersfoort. Omdat hij tot Kamp Amersfoort aan toe steeds eenzaam in een cel had gezeten, was hij in eerste instantie blij nu weer tussen de mensen te zijn, maar dat gevoel was snel over. Geïnterviewde droeg een rode driehoek op zijn pak. Hij ontmoette dokter De Haas uit Rijssen, en ze hebben samen een laatste sigaret opgerookt. Drie dagen later werd De Haas op transport gesteld naar Duitsland, waar hij uit de trein is gevlucht en doodgestoken. Ook de vrouw van de geïnterviewde vertelt haar belevenissen: ze heeft getracht haar verloofde op te zoeken, eerst in Den Haag, maar daar was hij al weg, en toen in Kamp Amersfoort. Steeds lopend in de sneeuw, maar haar verloofde heeft ze niet gezien. Haar kousen waren aan haar voeten en been vastgevroren, de arts in Rijssen heeft haar geholpen. In Kamp Amersfoort werden af en toe op zondag “erediensten” gehouden door Ds. Van de Bosch en Titus Brandsma. Na overlijden van Van de Bosch heeft ook Dr. Gunning een preek gehouden. Geïnterviewde moest eerst sneeuwruimen en later bij het houtcommando bij de schietbaan werken. De vrouw van de geïnterviewde vertelt over haar tocht naar Den Haag met de Duitse barones Sover-Wijk. Ze gingen naar een Duits commandocentrum om geïnterviewde vrij te krijgen. Uiteindelijk werd geïnterviewde ontslagen, hij had dysenterie. Waar hij in het begin van de oorlog 160 pond woog, woog hij nu nog slechts 90 pond. Het ontslagbewijs werd ondertekend door K. Berg. Geïnterviewde moest een verklaring tekenen waarop hij aangaf dat hij goed behandeld was. Geïnterviewde vertelt over de Russische krijgsgevangen, die droevige liederen zongen als er weer een van hen was overleden. Er werd verteld dat de Russen het te koud hadden en overgebracht werden naar een zuidelijk land. De barak waar geïnterviewde zich in bevond werd geblindeerd en ze hoefden niet naar buiten om te werken toen de Russen op transport gingen. Na een uur hoorden ze schoten, toen wisten ze genoeg. Over de Amsterdamse gijzelaars vertelt hij dat de Duitsers toch voorzichtiger met deze mensen omgingen. Door het verblijf in het kamp is hij milder geworden en alleen het geloof en vertrouwen heeft hem er doorheen gebracht.
Nationaal Monument Kamp Amersfoort, op de grens van Leusden en Amersfoort, is een van de drie bekendste Nederlandse herinneringscentra. In de periode 1941 tot 1945 hebben ongeveer 37.000 gevangenen voor korte of langere tijd vastgezeten in dit doorgangs-, tevens strafkamp dat onder direct bevel stond van de SS.In de loop der jaren heeft Nationaal Monument Kamp Amersfoort meer dan 100 oud-gevangenen kunnen interviewen over hun tijd in het kamp tijdens de Tweede Wereldoorlog. Dit zijn bijzondere interviews, die een indrukwekkend inkijkje geven in hoe het leven indertijd was in Kamp Amersfoort. Verhalen over strafappèls, het slechte eten, het wrede regime, maar ook over medegevangenen en hoe je als gevangene probeerde te overleven. Voor zover mogelijk worden alle interviews in de komende tijd beschikbaar gesteld.Het interviewteam:Diete Oudesluijs, Eddy van der Pluim, Dick van den Berg en Karel Kreuning.Team annotatie:Ruud Slabbertje, Ruud Boelen, Jertske Pasman, Siebe de Vries, Leen Bakker, Willem Tjipjes, Aloysius Michielsen, Jan Ulehake, Bram FaberSpraakherkenning:Hetty van Oel, Henny Wind
