Paul de Vries werd in 1926 geboren in Duitsland, niet ver van de Nederlandse grens. Zijn ouders hadden in Nordhorn een goedlopende manufacturenzaak. Het gezin vlucht na de Kristallnacht naar Nederland waar het noodgedwongen in diverse vluchtelingenkampen verblijft. In februari 1940 wordt het gezin naar Westerbork gestuurd. In februari 1943 werden zijn ouders op transport naar Auschwitz gezet.Geïnterviewde werkt eerst bij de Fürsorge, daarna in de buitendienst waar hij hout moest hakken in de bossen rond Westerbork. Hij zou met het laatste transport naar Theresienstadt worden gedeporteerd, maar dat ging op het laatste moment niet door. Op de sjabbat na de bevrijding werd voor het eerst sinds lange tijd de grote zaal weer als synagoge gebruikt. De sjoeldienst was voor hem een zeer ontroerend moment.Gefilmd op 10 september 1989 in Israël.

Date Submitted: 2010-11-29

Kamp Westerbork in Oost-Nederland was het laatste station voor meer dan 100.000 Nederlandse joden die gedeporteerd werden naar de nazi vernietigingskampen. Ruim 80% van de Nederlandse joden werden gedeporteerd, het hoogste percentage in West-Europa. De emotie en tragiek van het verhaal wordt versterkt door de opmerkelijke foto's en films van Rudolf Breslauer, kampfotograaf en filmer. Dit is de eerste documentaire film die ooit gemaakt is over dit nazidoorgangskamp in Nederland, met een grote reeks gesprekken met overlevenden die een belangrijke en prominente rol in het kamp speelden, zoals jeugdleiders, over het ziekenhuis, het religieuze leven, entertainment en andere elementen van het leven in het kamp. Onder de geïnterviewden bevindt zich de niet-Joodse Nederlander Adrianus van As, hoofd van het distributiekantoor in Kamp Westerbork.