De geïnterviewde is in juli 1939 geboren. Hij is het enige kind en groeit op in de stad Groningen. Zijn vader verspreidt tijdens de oorlog kranten voor het verzet, maar volgt ook een opleiding tot reclasseringsambtenaar. Na de oorlog gaat zijn vader aan het werk in Kamp Westerbork als hoofd van de Interne Dienst. Ze komen op 1 december 1945 te wonen in een van de huizen bij het kamp en blijven daar tot de sluiting van het interneringskamp op 1 december 1948. In deze periode speelt de geïnterviewde veel met de kinderen van ander personeel. Ze beleven allerlei avonturen in en rondom het kamp en gaan samen naar school in Hooghalen. Hij heeft goede herinneringen aan de periode dat hij bij het kamp woont, maar zegt wel dat die periode niet langer dan drie jaar had moeten duren. Zijn ouders hebben het tijdens hun verblijf iets moeilijker. Zo mist zijn moeder alle sociale contacten en zijn vader heeft het op het werk niet altijd even gemakkelijk. Opvallend is dat er tussen geïnterneerden en het personeel eigenlijk maar heel weinig contact is. Ook in de schouwburg en bioscoop is er een duidelijke scheiding tussen personeel en geïnterneerden.

Na de Tweede Wereldoorlog zijn zo'n 120.000 tot 180.000 mensen voor korte of langere tijd geïnterneerd in meer dan 120 Nederlandse interneringskampen. Ook in het voormalige doorgangskamp Westerbork werden van 24 april 1945 tot 1 december 1948 NSB'ers, Waffen-SS'ers, landwachters en andere van collaboratie verdachte personen opgesloten. Aanvankelijk waren de omstandigheden slecht. Naar de gezondheid en veiligheid van de duizenden geïnterneerden keek in de zomer van 1945 bijna niemand om. Gebrekkige leefomstandigheden, onvoldoende medische voorzieningen en zowel psychische als fysieke mishandelingen waren aan de orde van de dag. In het kamp heerste volstrekte willekeur.Getuigen van de naoorlogse internering in het kamp hebben in dit project over hun ervaringen verteld. Hun relaas geeft inzicht in het systeem van internering van collaborateurs vlak na de oorlog en maakt duidelijk hoe Nederland met zijn 'foute' landgenoten omging.