De vader van geïnterviewde (1921) had een meubelfabriek, maar verkocht deze in 1930 en het gezin verhuisde naar Amsterdam-West. Daar ging hij weer in het meubelvak, maar de vooruitzichten waren niet rooskleurig. Daarom ging hij totaal iets anders doen, hij werd namelijk reisleider bij Lindbergh Tours. Zodoende ging hij wekelijks naar Duitsland, was daarom bekend bij de grens en werd nooit gecontroleerd. Het gezelschap stond op een gezamenlijke pas, 40 personen per reis. Hij ging echter met ca. 35 personen heen en 40 personen terug, en kon op die manier Joden helpen naar Nederland te vluchten. In de oorlog ging dat niet meer en daarom ging hij Joden helpen op hun vlucht naar Zwitserland. Ook de geïnterviewde ging mee met de trein naar Eijsden. Bij de grens met België was een huis waarheen ze de vluchters brachten. De voorkant van het huis stond in Nederland en als de vluchters door het huis liepen, waren ze de grens over.Eind mei 1942 arriveerde geïnterviewde weer met de trein in Amsterdam. Hij werd gevolgd op het perron en buiten het station gearresteerd. Eerst werd hij met geweld verhoord op de politiepost bij het station, vervolgens overgebracht naar de (Nieuwe) Doelenstraat, waar de Hollandse Gestapo zat. Daarna werd hij naar het Hoofdbureau van Politie op de Elandsgracht gebracht, vervolgens naar de Euterpestraat, Willy Lages, daarna Huis van Bewaring Amstelveenseweg. Ten slotte ging hij met ca. 120 man op transport naar Amersfoort. In dit transport waren veel Joden. In Kamp In Amersfoort trof hij ook weer zijn vader. In Amersfoort was treiteren een hoofddoel, hij kwam in het stenen commando, waarin hij gezien heeft dat de Amsterdamse wethouder Monne de Miranda werd vermoord.Na enkele weken of maanden, dat weet hij niet meer precies, "want je had geen benul van tijd", werd hij op transport gesteld met ca. 120 man naar Sachsenhausen in Oranienburg. Over dit kamp vertelt hij uitgebreid. Zowel de vader van geïnterviewde als geïnterviewde zelf worden als timmerman tewerkgesteld in Berlijn en overgebracht naar kamp Listervelde. Op een gegeven moment werd hij vrijgelaten en moest hij zich in Amsterdam melden voor de Arbeitseinsatz. Geïnterviewde is toen ondergedoken en heeft het uitgehouden tot de bevrijding. Zijn vader was eind 1943 ook weer teruggekeerd in Amsterdam, ze hebben samen nooit meer over die tijd gesproken.
Nationaal Monument Kamp Amersfoort, op de grens van Leusden en Amersfoort, is een van de drie bekendste Nederlandse herinneringscentra. In de periode 1941 tot 1945 hebben ongeveer 37.000 gevangenen voor korte of langere tijd vastgezeten in dit doorgangs-, tevens strafkamp dat onder direct bevel stond van de SS.In de loop der jaren heeft Nationaal Monument Kamp Amersfoort meer dan 100 oud-gevangenen kunnen interviewen over hun tijd in het kamp tijdens de Tweede Wereldoorlog. Dit zijn bijzondere interviews, die een indrukwekkend inkijkje geven in hoe het leven indertijd was in Kamp Amersfoort. Verhalen over strafappèls, het slechte eten, het wrede regime, maar ook over medegevangenen en hoe je als gevangene probeerde te overleven. Voor zover mogelijk worden alle interviews in de komende tijd beschikbaar gesteld.Het interviewteam:Diete Oudesluijs, Eddy van der Pluim, Dick van den Berg en Karel Kreuning.Team annotatie:Ruud Slabbertje, Ruud Boelen, Jertske Pasman, Siebe de Vries, Leen Bakker, Willem Tjipjes, Aloysius Michielsen, Jan Ulehake, Bram FaberSpraakherkenning:Hetty van Oel, Henny Wind
