De geïnterviewde vertelt over zijn leven als kind en over de adat. Hij maakt kennis met coöperaties. Hij volgt een opleiding tot bosopziener, en vertrekt naar Kota Radja om daar te werken als calculator bij een import en exportmaatschappij. Vervolgens werkt hij bij een kantoor voor algemene personeelszaken en daarna bij een scheepswerf in Manokwari. Hij vertelt over de Papuanisering en streekraadvorming.Hij gaat in het kader van de Papuanisering in 1961 naar Nederland. Daarna krijgt hij de gelegenheid om naar Jakarta te gaan en enkele maanden daarna gaat hij weer naar Papua. Hij heeft geen vertrouwen in de relatie met Indonesië.In december 1962 wil hij via Papoea Nieuw Guinea naar Nederland. Hij wordt door Australiërs teruggebracht naar Nieuw Guinea. Hij vertrekt daarna naar Manokwari en vervolgens naar Nederland. Hij vertelt over zijn verblijf in Nederland en hoe hij werd ontvangen.De geïnterviewde maakte deel uit van de ervaringsgemeenschap van ooggetuigen van een migratiegeschiedenis van Nieuw Guinea naar Nederland

Date Submitted: 2010-02-23

In 1942 werd Nederlands-Indië, en daarmee ook Nieuw-Guinea, door Japan bezet. Toch slaagde de Japanners er niet in om geheel Nieuw-Guinea te veroveren. Nederlandse guerrillastrijders bleven strijd voeren en zouden zich voor een deel ook nooit overgeven. De bevolking van Nieuw-Guinea werd hierdoor geconfronteerd met bezetting en geweld, maar ook met een steeds sterker wordend Indonesisch nationalisme.Na de capitulatie van Japan riep Soekarno de Republik Indonesia uit, die het gehele voormalig Nederlands-Indië moest omvatten. Nederland weigerde echter Nieuw-Guinea op te geven. Tot 1962 bleef dit gebied onderdeel uitmaken van het Koninkrijk. De dreiging van een Indonesische aanval, gecombineerd met forse diplomatieke druk vanuit de Verenigde Staten en de Verenigde Naties, zorgde er uiteindelijk voor dat Nederland zijn laatste koloniale ambities terzijde moest schuiven.Stichting PACE heeft deze geschiedenis belicht door in dit project persoonlijke verhalen vast te leggen van 25 Papua's en anderen die in de periode 1940-1963 in Nieuw-Guinea verbleven. Zij vertellen over hun vroege jeugdherinneringen en de ervaringen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Maar ook verhalen zij over hoe het, vaak gedwongen, vertrek naar Nederland hebben ervaren en hoe dit hun verdere leven heeft beïnvloed.Papua's kennen een traditie van het mondeling overdragen van verhalen. De interviews die nu zijn vastgelegd, passen heel goed in deze traditie. Ze bieden bovendien een unieke inkijk in de gevolgen van grootschalig geweld binnen een geïsoleerde samenleving die op die manier hardhandig werd betrokken bij de wereldgeschiedenis.